<Poprzedni | Spis treści | Następne>
Standardowe wejście, wyjście i błąd
Wiele programów, z których korzystaliśmy do tej pory, generuje pewnego rodzaju dane wyjściowe. Dane wyjściowe często składają się z dwóch typów. Po pierwsze, mamy wyniki programu; to znaczy dane, które program ma generować, a po drugie, mamy komunikaty o stanie i błędach, które mówią nam, jak program sobie radzi. Jeśli spojrzymy na polecenie takie jak ls, widzimy, że wyświetla swoje wyniki i komunikaty o błędach na ekranie.
Trzymając się uniksowego motywu „wszystko jest plikiem”, programy takie jak ls faktycznie wysyłają swoje wyniki do specjalnego pliku o nazwie standardowe wyjście (często wyrażane jako stdout) i ich komunikaty o stanie do innego pliku o nazwie sstandardowy błąd (stderr). Domyślnie zarówno standardowe wyjście, jak i standardowe błędy są powiązane z ekranem i nie są zapisywane w pliku dyskowym.
Ponadto wiele programów pobiera dane wejściowe z funkcji zwanej standardowe wejście (stdin), który jest domyślnie podłączony do klawiatury.
Przekierowanie we/wy pozwala nam zmienić miejsce, do którego trafia wyjście i skąd pochodzi wejście. Zwykle dane wyjściowe trafiają na ekran, a dane wejściowe pochodzą z klawiatury, ale dzięki przekierowaniu wejścia/wyjścia możemy to zmienić.