rtcontrib — online w chmurze

PROGRAM:

IMIĘ

rtcontrib - oblicz współczynniki udziału w scenie RADIANCE

STRESZCZENIE

rtwkład [ -n Nprocs ][ -V ][ -c liczyć ][ -NS | -r ][ -e expr ][ -f źródło ][ -o ospec ][
-b binw ][ -bn nbiny ] { -m mod | -M filet } [ $EVAR ] [ @plik ] [ opcje śledzenia ] ośmiornica
rtwkład [ Opcje ] -domyślne

OPIS

Współczynnik Rt oblicza współczynniki promienia dla obiektów, których modyfikatory są nazwane w co najmniej jednym
-m ustawienia. Te modyfikatory to zwykle materiały związane ze źródłami światła lub niebem
kopuły i musi bezpośrednio modyfikować niektóre prymitywy geometryczne, aby były uwzględniane w danych wyjściowych.
Listę modyfikatorów można również odczytać z pliku za pomocą -M opcja. Środowisko RAYPATH
zmienna określa katalogi do wyszukania tego pliku. (Wyszukiwanie nie jest przeprowadzane, jeśli plik
nazwa zaczyna się od znaku „.”, „/” lub „~”).

Jeśli -n opcja jest określona z wartością większą niż 1, wielokrotność ślad procesy będą
być użyte do przyspieszenia obliczeń na maszynie z pamięcią współdzieloną. Zauważ, że nie ma
korzyści z używania większej liczby procesów niż jest dostępnych lokalnych procesorów do wykonania pracy, oraz
dotychczasowy rtwkład sam proces może zużywać znaczną ilość czasu procesora.

Ustawiając wartość logiczną -V opcja, możesz poinstruować rtwkład zgłosić wkład
z każdego materiału, a nie współczynnik promienia. Jest to szczególnie przydatne w przypadku światła
źródła o kierunkowym rozkładzie wyjściowym, których wartość w przeciwnym razie zostałaby utracona w
człapać. Z domyślnym -V- ustawienie, wyjściem rtcontrib jest współczynnik, który musi
należy pomnożyć przez blask każdego materiału, aby uzyskać ostateczny wkład. To jest
wygodniejsze do obliczania współczynników światła dziennego lub przypadków, w których rzeczywisty blask jest
niepożądany. Użyj -V+ ustawienie, gdy chcesz po prostu zsumować składki (z
możliwe współczynniki korygujące) w celu uzyskania ostatecznej wartości luminancji. W połączeniu z -i or -I
opcja, wkłady irradiancji są zgłaszane przez -V+ zamiast blasku i -V-
współczynniki zawierają dodatkowy czynnik PI.

-c opcja mówi rtwkład ile promieni należy zgromadzić dla każdego rekordu. Domyślny
wartość wynosi 1, co oznacza, że ​​dla każdego promienia wejściowego zostanie utworzony pełny rekord. Dla wartości większych
niż 1, składki zostaną uśrednione razem dla danej liczby promieni wejściowych. Jeśli
ustawiony na zero, na samym końcu zostanie utworzony tylko jeden rekord, odpowiadający
suma wszystkich promieni podanych na wejściu (a nie średnia). Jest to równoważne z
przekazanie wszystkich rekordów wyjściowych przez program taki jak całkowity(1) sumować wartości RGB,
ale jest znacznie wydajniejszy. Za pomocą tej opcji możliwe jest odwrotne próbkowanie,
na przykład wysyłanie promieni z równoległego źródła, takiego jak słońce, na rozproszoną powierzchnię.
Należy zauważyć, że opróżnianie wyjścia przez promienie o kierunku zerowym jest wyłączone dla skumulowanych ocen.

Moc wyjściowa rtwkład ma wiele potencjalnych zastosowań. Wkłady źródłowe mogą być wykorzystywane jako
komponenty w kombinacji liniowej w celu odtworzenia dowolnej pożądanej odmiany, np. symulacji
sterowanie oświetleniem lub zmieniające się warunki na niebie za pomocą współczynników światła dziennego. Bardziej ogólnie,
rtwkład może służyć do obliczania dowolnych relacji wejście-wyjście w układach optycznych,
takich jak oprawy oświetleniowe, rury świetlne i urządzenia zacieniające.

Współczynnik Rt Połączenia ślad(1) z opcją -oTW (lub -oTV), aby obliczyć promień potomny
wkłady dla każdego promienia wejściowego, a zestawienia wyjściowe są wysyłane do jednego lub więcej
miejsca docelowe zgodnie z podanymi -o specyfikacja. Jeśli miejsce docelowe zaczyna się od
wykrzyknik ('!'), to otwierany jest potok do polecenia i przesyłane są do niego dane
standardowe wejście. W przeciwnym razie miejsce docelowe jest traktowane jako plik. Istniejący plik
ta sama nazwa nie zostanie zmasakrowana, chyba że -NS podana jest opcja. Jeśli zamiast -r opcja
jest określony, próba odzyskania danych jest podejmowana na istniejących plikach. (Jeśli -c 0 jest używany razem
z -r opcja, istniejące pliki są wczytywane i dodawane są nowe oceny promieni
poprzednie wyniki, zapewniając wygodne środki do progresywnej symulacji.) Jeśli wyjście
specyfikacja zawiera format „%s”, zostanie on zastąpiony nazwą modyfikatora. The -b
opcji można użyć do dalszego zdefiniowania „numeru pojemnika” w każdym obiekcie, jeśli rozdzielczość jest dokładniejsza
jest potrzebne i zostanie zastosowane do formatu „%d” w specyfikacji pliku wyjściowego if
obecny. Rzeczywisty numer pojemnika jest obliczany w czasie wykonywania na podstawie kierunku promienia i powierzchni
skrzyżowaniu, jak opisano poniżej. Jeśli liczba pojemników jest znana z góry, powinna być
określone z -bn opcja, co jest krytyczne w przypadku plików wyjściowych zawierających wiele
wartości na rekord. Dla tego parametru można podać nazwę zmiennej lub stałej, jeśli tak jest
została zdefiniowana przez poprzednią -f or -e opcja. Ponieważ numery pojemników zaczynają się od 0, plik bin
liczba jest zawsze równa ostatniemu pojemnikowi plus 1. Ustaw tę wartość na 0, jeśli liczba pojemników wynosi
nieznany (domyślny). Ostatnie -B, -bn oraz -o opcje po lewej stronie każdego z nich -m
ustawienie to te używane dla tego modyfikatora. Zamawianie innych opcji jest
nieważne, z wyjątkiem -x oraz -y Jeśli -c wynosi 0, gdy kontrolują ciąg rozdzielczości
produkowane w odpowiednim wyjściu.

Jeśli -b wyrażenie zostanie zdefiniowane dla konkretnego modyfikatora, zostanie oceniony numer pojemnika
w czasie wykonywania dla każdego wkładu promienia z ślad. W szczególności świat każdego promienia
punkt przecięcia zostanie przypisany do zmiennych Px, Py i Pz oraz znormalizowany
kierunek promienia zostanie przypisany do Dx, Dy i Dz. Parametry te można łączyć z
definicje podane w -e argumenty i pliki odczytywane przy użyciu -f opcja. Obliczony kosz
wartość zostanie zaokrąglona do najbliższej liczby całkowitej. Mechanizm ten umożliwia użytkownikowi
zdefiniuj dokładne regiony lub kierunki, które chcą gromadzić, takie jak niebo Tregenzy
dyskretyzacja, która w przeciwnym razie byłaby niemożliwa do określenia jako zbiór RADIANCE
prymitywy. Reguły i predefiniowane funkcje dostępne dla tych wyrażeń to
opisane w rcalc(1) strona podręcznika. w odróżnieniu rcalc, rtwkład przeszuka RADIANCE
katalogi bibliotek dla każdego pliku podanego w a -f opcja.

Jeśli nie -o podano specyfikację, wyniki wypisuje się na standardowe wyjście w kolejności
modyfikator (podany w wierszu poleceń), a następnie numer pojemnika. Wysyłane są również dane skonkatenowane
do jednego miejsca docelowego (tj. inicjał -o specyfikacja bez ciągów formatujących).
Jeśli pojawi się format „%s”, ale nie ma „%d” w pliku -o specyfikacji, to każdy modyfikator będzie miał
własny plik wyjściowy, z wieloma wartościami na rekord w przypadku wartości niezerowej -b
definicja. Jeśli pojawi się format „%d”, ale nie pojawi się „%s”, wówczas każdy pojemnik otrzyma własne dane wyjściowe
plik, z modyfikatorami wyprowadzanymi w kolejności w każdym rekordzie. W przypadku wyjścia tekstowego każdy RGB
współczynnik triple jest oddzielony tabulatorem, z nową linią na końcu każdego rekordu promienia.
W przypadku binarnych formatów wyjściowych nie ma takiego separatora oznaczającego koniec każdego rekordu.

Domyślnym formatem wejścia i wyjścia jest zwykły tekst, gdzie początek i kierunek każdego promienia (6
wartości rzeczywiste) są podawane na wejściu i tworzona jest jedna linia na plik wyjściowy na promień.
Alternatywne reprezentacje danych mogą być określone przez -f[io] opcja opisana
ślad strona podręcznika wraz z powiązanymi -x oraz -y ustawienia rozdzielczości. W
w szczególności reprezentacja danych wyjściowych w kolorze („c”) wraz z wymiarami dodatnimi
dla -x oraz -y utworzy nieskompresowany obraz RADIANCE, nadający się do manipulacji
w grzebień(1) i powiązane narzędzia.

Opcje mogą być podane w wierszu poleceń i/lub odczytane ze środowiska i/lub odczytane z
plik. Argument polecenia rozpoczynający się znakiem dolara ('$') jest natychmiast zastępowany przez
zawartość danej zmiennej środowiskowej. Argument polecenia zaczynający się od at
znak ('@') jest natychmiast zastępowany zawartością podanego pliku.

PRZYKŁADY

Aby obliczyć proporcjonalny wkład ze źródeł zmodyfikowanych przez „light1” vs. „light2”
na zestawie wartości natężenia oświetlenia:

rtcontrib -I+ @render.opt -o c_%s.dat -m light1 -m light2 scene.oct < test.dat

Aby wygenerować parę obrazów odpowiadających udziałowi tych dwóch świateł:

vwrays -ff -x 1024 -y 1024 -vf best.vf | rtcontrib -ffc `vwrays -d -x 1024 -y 1024 -vf
best.vf` @render.opt -o c_%s.hdr -m światło1 -m światło2 scena.oct

Te obrazy można następnie ponownie połączyć przy użyciu pożądanych wyjść światła1 i światła2:

pcomb -c 100 90 75 c_light1.hdr -c 50 55 57 c_light2.hdr > łączone.hdr

Aby obliczyć tablicę udziałów natężenia oświetlenia zgodnie z niebem Tregenzy:

rtcontrib -I+ -b tbin -o sky.dat -m poświata nieba -b 0 -o ziemia.dat -m poświata podłoża @render.opt
-f tregenza.cal scena.oct < test.dat

ŚRODOWISKO

Ścieżka RAYPATH do wyszukiwania plików -f i -M

Korzystaj z rtcontrib online, korzystając z usług onworks.net